Merhaba arkadaşlar. Asım Yıldırım'ın "Senin İçin Ölürüm" adlı hikayesini sizlerle paylaşmak istiyorum. Asım abi gerçekten inanılmaz bir şekilde seslendirmiş. Hikaye deseniz zaten mükemmel. Bize de paylaşmak düşüyor. Hikayeyi biraz anlatacak olursam; Tesadüf eseri tanışan iki kişi ve bunların dillere destan aşkını anlatıyor. Ama hikayenin sonunda ise tatsız bir olay çiftimizi bekliyor. Bu hikayeyi mutlaka dinlemeli ve yanınızda selpağınızı hazırda bulundurmalısınız. Çünkü bu hikayeyi dinleyipte ağlamamak elde değil... Birbirine bağlı iki kişinin yaşadığı zorlukları beraber aşmasından daha güzel bir şey var mıdır? Günümüzde çiftler maalesef "iletişim" kavramını unutmuş gibiler. Artık sosyal medya çılgınlığı aldı başını gidiyor. Herkes bir şeyler paylaşıyor ve yazıyor. Konuşmayı unuttuk desem inanır mısınız? Bence inanırsınız... Gerçekten konuşmayı unuttuk. Birbirimize hal hatır sormayı unuttuk. Komşumusu aç, kendi tok yatan bizden değildir kavramını unuttuk. Ahmet'in kiminle ilişkisi var desem herkes bilir ama Mehmet'in bugün evinde yemeği pişmiyor desem kimse bilmez ve umursamaz. İşin kötü tarafı bu.  Sosyal medya çıktığından beridir benliğimizi kaybettik. Kullanılmasın demiyorum. Sadece ne olduğumuzu unutmayalım yeter... Gelelim tekrar hikayemize; Hikayemizde yukarıda yazdığım gibi birbirini seven iki kişi ve yaşadıklarını anlatıyor. Çiftimiz evleniyor ve maalesef çocukları olmuyor... Bu bizim gibi insalarda olsa boşanmaya neden olur ama çiftimizde ise bu olay onları birbirine daha çok bağlamış. Birbirlerini daha çok sevmişler ve artık hepimizin hayali olan "sevdiğimin gözünün içine baktığım zaman o benim ne demek istediğimi anlar" kavramı geçerli olmuş... En iyisi ben sizi hikaye ile baş başa bırakıyor, keyifli seyirler diliyorum... Sevgiyle kalın.

Herkese tekrardan merhaba! Yine yazıma güzel bir şarkı ile başlamak istiyorum.  Yıldız Tilbe'nin seslendirdiği "Vazgeçtim" şarkısını bir de Haktan'dan dinlemelisiniz. Bu arada öğrendiğim kadarıyla Haktan, Niran Ünsal'ın kardeşiymiş! Haktan'ı benimle tanıştıran sevgili kuzenim Bahar'a buradan tekrar teşekkürlerimi sunuyorum :) Slow şarkılardan gidiyoruz, aşk acılarından bahsediyoruz ama ne yapacağımızı bilmiyoruz. İçimize yapışan o duygudan kurtulamıyoruz. O'nsuz nefes dahi alamaz hale geliyor ve özlüyoruz. Özlemek ne kadar berbat bir duygu öyle değil mi? Şarkıda da denildiği gibi "kaçtıkça sana geri dönüyorum...." Kaçamıyor, gidemiyorsunuz. Sadece oturup bir umutla onu görmeyi hayal ediyorsunuz. En kötüsü de geceleri oluyor. Aklımda güzel bir şiirin birkaç mısrası var. "Gece olunca başlar benim cehennemim, gün gider ve sensizliğim gelir..." Gerçekten de öyle değil mi? Gece olunca daha çok özlemez misiniz?  Ayna'nın bir şarkısı da var. "Geceler bana seni anlatıyor" şeklinde. Her nedendir bilinmez ama gece olunca insan gerçekten de daha fazla özlüyor... Gelelim bu şarkımıza.  Vazgeçtim yana yana, seni sevmeyi ağır ödüyorum diyor. Her güzelin bir kusuru vardır demişler ya, bu aslında her konu için geçerli. Aşık olur akabinde deli gibi sever ve hayatını ona endekslersin. Bir de bakmışsın ki çekmiş gitmiş... Ne olacak şimdi? O'nu sevmeyi ağır ödüyorsun işte.  Bu şekilde çektiğim birden fazla video var, bittiği zaman vlog tarzı düşünüyorum. Konuşmak yazmaktan gerçekten daha kolay :) Şimdilik benden bu kadar. Diğer yazılarda görüşmek dileği ile, Sevgiyle kalın.

Merhaba arkadaşlar. Candan ablamızın söylediği "Unutma Beni" şarkısı hakkında sizlere bir yazı yazmak istiyorum. İlk olarak Esmeray'ın seslendirdiği, daha sonra ise Barış abimizin ve de Candan ablamızın seslendirdiği "Unutma Beni" şarkısını dinlediğiniz zaman aklınıza ne geliyor? İlk aşk mı? Platonik olarak bağlandığınız, unutamadığınız kalbim, ciğerim dediğiniz mi?  Hepimizin hayatında olmuştur unutamadığımız... Yeri gelmiş ilkokulda olmuş, yeri gelmiş lisede yeri de gelmiş üniversite yıllarında... Ama mutlaka olmuştur unutamadığımız. Çalan şarkıda aklımıza gelen, yıllar sonra bile içimizi acıtan, her telefon çaldığında bir umut "O mu?" diye kendi kendimize hayalini kurduğumuz unutamadığımız... Oluyor işte, olduğu zamanki hali hepimiz biliyoruz. Erkekler içine atar, uzaklara dalar; bayanlar ise hıçkıra hıçkıra ağlar. Peki ne yapmalı bu durumda? İşin kötüsü yaşanılanlar hiçbir zaman unutulmaz. Mutlaka acı/tatlı hatırası kalır. Ama giden gitmiştir, artık gelmeyecektir. O yüzden en güzeli yeni bir sayfa açmak ve hayata o şekilde devam etmek. Saplantı haline getirmek çok kötü olur, insan normal davranışlarını kontrol edemez, etrafına karşı güveni kalmaz, sürekli çekinerek, korkarak hayatını sürdürür. Tekrar bu şarkıya dönecek olursak eğer, Yıllar önce yaptığım rutinim vardı. Her Cumatesi günü akşamı saat 19:00 civarında Kızkalesi tarafına giderdim. Akabinde arabayı park eder, sahile iner ve kumsalda yalınayak yürümek, denizin sesini dinlemek bana terapi gibi gelirdi. Sahilde yol boyu yapar başladığım yere dönerdim. Daha sonra ise büfeden meyve suyumu alır, kumsala oturur, dertlerimi tek başıma denize anlatır ve paylaşmış olurdum... Günümüzde bildiğiniz gibi güvenebileceğiniz birini bulmak çok ama çok zor. Bizler insanız ve paylaşmakta zorundayız. Bu yüzden bende kendimce böyle bir yol bulmuştum. Derdimi denize anlatır, rahatlardım. Bu benim kişisel terapim olmuştu. Saat 22:00 civarında ise tekrar geri yola koyulur ve evime doğru yola çıkardım. İşte tam bu sırada Candan ablamın "Unutma Beni" şarkısını açar, eve gelene kadar 60 km boyunca bu şarkıyı dinlerdim. Bende bu şarkının hikayesi böyle... Sizin de böyle hikayeleriniz var ise, iletişim sayfasından hikayenizi yazabilir, sitemde yayınlanmasını sağlayabilirsiniz. Sevgiyle kalın.