Merhaba arkadaşlar. 1991 senesinde çıkardığı "Gülümse" albümünün en damar parçalarından birisi olan, dinlerken insanı hüzünlendirse de, boğazına düğüm atsa da, sonradan tatlı bir ferahlık veren mükemmel ötesi, Sezen Aksu'nun eşsiz vokaliyle insanın tüylerini diken diken eden, harika bir şarkı olan "Seni Kimler Aldı?" dan bahsediyoruz... Giden sevgilinin arkasından dinlenen/dinlenebilecek şarkıların başında gelmiyor mu? Bence geliyor. Bence giden sevgilinin arkasından dinlenebilecek yapılan en güzel şarkı. Sezen'e bu şarkı çok teşekkür ediyoruz. Bu şarkının back vokali Onur Mete'ye aittir. Giden gitmiştir, gittiği gün bitmiştir diye kendimizi kandırdığımız zamanlar oluyor. Söylemeye dilimiz varmasa da, gittiği gün gerçekten bizim için bitmiş oluyor. Düşünsenize canım dediğinizin gözlerine bir daha bakamayacak olmayı? İnsanı eriten, benliğinden uzaklaştıran, "artık gitti" kalıbını kalbinize oturtan o duyguyu yaşamayı düşünmek bile insanın tüylerini diken diken eder... Bir de başkası ile beraber olduğunu hayal edin. Bakın o zaman neler oluyor...  Kendinizi sokağa atıyorsunuz, kalabalıklar içinde yalnız hissediyorsunuz. Tertemiz havada nefes alamıyor, içiniz sıkışıyor. Bende de oluyor arada, atıyorum kendimi sokağa. Mersin'de Kızkalesi var, harika bir yer. Oraya gidiyorum ve sahilde biraz yürüyorum. Akabinde kumsala oturuyor ve denizin sesini dinliyorum. O dalgaların sesi bana terapi gibi geliyor. Varsa derdim anlatıyorum denize ve haftalık terapimi bitirmiş oluyorum. Daha sonra da dönüş yolu ve Candan Erçetin'in unutulmayan şarkısı "Unutma Beni" yi açıyor ve giden sevgiliyi o karanlık ve ıssız yolda yanımda olduğunu hayal ediyorum. Bu şarkıyı dinlememeniz, ihtiyacınızın olmaması temennisi ile diyor ve yazımı sonlandırıyorum. Sevgiyle...

Merhaba arkadaşlar. Bugünkü konumuz videodan da anlaşılacağı gibi böyle aşk yok yada böyle aşk gerçekten var mı sorusuna yanıt arayacağız. İsterseniz videoda geçen çiftlerimizden bahsetmeye başlayalım. Çiftlerimiz Bill, Glad'i ilk defa 8 yaşındayken görüyor ve Glad'in abisi ile arkadaş oluyor. Bill, abisi ile oyun oynarken, yolda yürürken veya bisiklet sürerken Glad'in onu izlediğini farkediyor. Ama Bill ilgilenmiyor. Fakat Bill 17, Glad ise 16 yaşına geldiği zaman (aralarında 1 yaş fark var) Bill Glad'i giyinmiş, kuşanmış ve dört dörtlük bir elbise içinde görünce Bill'de bir şeyler oluyor. Bill'in kendi ağzından aynen "Bundan böyle Glad benim için tektir" diyor. Tabi doğal olarak evleniyorlar ve 2004 - 2005 senesinde Bill, Glad'de bir farklılık olduğunu anlıyor. Doktora gidiyorlar ve maalesef Glad'e alzheimer teşhisi koyuyorlar. İşte bizim hikayemiz bundan sonra başlıyor. Bill, Glad'i o durumda bırakmıyor, aksine daha da sahipleniyor. Onunla gençlik yıllarından kalma bisiklet ile gezmeye götürüyor, hiç usanmadan Glad ile ilgileniyor, ona yemek yediriyor, onu yıkıyor ve onu bırakmıyor. İnsanlar Bill'e bunu neden yaptığını, Glad'in zaten bir şey hatırlamadığını / hatırlamayacağını söylüyorlar ama Bill'in cevabı çok net. "O hatırlamıyor olabilir ama ben hatırlıyorum..." Günümüzde insanlar sevginin, aşkın kıymetini bilmiyorlar. Artık sevgi sözcükleri bir "merhaba" kadar sıradanlaşmış ve sevgiler yok yere bitiriliyor. Artık bu çağımızın mı gerektirdikleri diye insan kendine soruyor ama bir de şu var. İnsanın kendini bilmesi... Ayrıca daha önceki yazılarımda da yazdığım gibi "güven" ilişkisi artık yok denecek kadar az. Kimsenin kimseye güveni kalmamış. İşte tam da şu anda bizim güvenmeye ihtiyacımız var. Birbirimizden kopmamamız, sevgimizi küçültmememiz temennisi ile... Sevgiyle.