Artık yapmak istemediğimiz ve yapmaktan hoşlanmayacağımız her şeye HAYIR deme vakti gelmedi mi?

Karşımızdaki kişi kırılmasın, incinmesin, bize kızmasın, bizim hakkımızda kötü düşünmesin, bizden vazgeçmesin…

Artık bunları düşünerek HAYIR diyemeyip yaptığımız, hem yaparken hem de sonrasında mutsuz olduğumuz günleri geride bırakmanın zamanı gelmedi mi?

İnsanların bizleri olduğumuz gibi kabul etmeleri yargılamamaları bizim düşüncelerimize de saygı göstermeleri anlayışlı olmaları çok hayali bir beklenti mi?

HAYIR diyemeyip istemeden yaptığımız her şeyde kendimizden taviz veriyoruz. Ruhumuz ve kişiliğimiz hep zarar görüyor. Kendimize olan saygımız güvenimiz zedeleniyor. Kendimizi kendi gözümüzde değersizleştiriyoruz.  Bunlardan dolayı da kendimize kızıp kendimizi cezalandırıyoruz.

Karşımızdaki kişinin veya kişilerin ise bizim bu iç savaşımızdan hiç haberi olmuyor. Kendi isteklerinin yerine gelmesinin mutluluğuyla bir teşekkür edip yollarına devam mı ediyorlar?  Hayır.

Çok kıymetli büyüğümden duyduğum ve inandığım şu cümleyi sizlerle paylaşmak istiyorum                                                     ‘ Fazla taviz mütecavizin taarruzunu arttırır ‘ 

İşte çevremizdeki insanlar bu sözün doğruluğunu kanıtlarcasına hep ; ‘nasıl olsa kıramıyor, o zaten alışık , ne olacak sanki bunu da yapıversin.’  düşünceleriyle daha fazlasını istiyorlar.  Elini verip kolunu kaptırmak misali.

Sabır taşımızın çatladığı, bardağımızın dolup ta taştığı nadir anlarda itiraz etmeye, hayır demeye çalıştığımızda ise;  istekleri yapılacak diye bekleyen o insanlara sanki dünyanın en büyük kötülüğünü yapıyormuşuz gibi   onların kırıcı tepkilerine maruz kalıyoruz.

Bizler ancak kendimizin farkına varıp, bu davranışımızdan rahatsız olup, değişmeye karar verdiğimizde; bilinçaltımızda yatan problemi bulup çözüm sürecini başlatabiliriz.

Ancak bu şekilde kendimizi özgürleştirip insanlara bu dünyada bizim de  bir yerimiz  olduğunu, isteklerimiz olduğunu  gösterebiliriz. En önemlisi ise kendimize saygı duyabilir,  kendimizi sevebilir ve değerli görebiliriz.

Böylece insanların ne düşündüklerini önemsemeyip ,  gerçek sahibimizin bir tanesi ve kıymetlisi olduğumuzu hatırlarız…